'Uitblinkers' - over de maakbaarheid van succes...

Lang geleden dat ik in twee dagen een boek uit had. Afgezien van 'De Kameleon op volle kracht!' of zoiets. Vrijdag kreeg ik van een goede vriendin een titel van Malcolm Gladwell: 'Uitblinkers' - Waarom sommige mensen succes hebben en andere niet. Dezelfde avond begon ik te lezen, en ik ben geboeid door de verhalende manier waarop Gladwell paradigma's door elkaar schudt.

Wat is jouw persoonlijke invloed op het behalen van succes in je leven?

Hoewel 'succes' niet gedefinieerd wordt in het boek (zo filosofisch is het niet), komen diverse illustraties aan de orde: van

• jarige IJshockeykampioenen tot 
• 'mislukte' (want ontevredene en middelmatig presterende) IQ-topscorers tot 
• Koreaanse Boeingpiloten tot 
• voormannen van de computterrevolutie tot 
• de Beatles tot 
• Joodse kleermakerszonen. 

En wat blijkt? Voor een groot deel zijn hun afkomst, hun geboortemaand, en de opeenstapeling van 'toevallige' kansen die ze kregen om veel te oefenen, bepalend geweest voor wat ze bereikt hebben*.

 

 Aanleg vs. rijpheid

Het voorbeeld van de IJshockey jongens in Canada is een simpel maar verbluffend voorbeeld van deze stelling over de invloed van de omgeving. Hoe de regels bepalen wie van 9- en 10-jarigen het ver gaan schoppen in de sport: op 1 januari vindt de indeling naar leeftijdsklassen plaats, met verschillende competities voor toptalenten en recreatieve spelers.
Wat blijkt in een analyse van de spelerslijsten per comptetitie:

40% van de spelers is in januari t/m maart geboren; nog eens

30% tussen april en juni; en

20% tussen juli en september. 

Kun je dan beter hockeyen als je in de winter bent geboren? Nee; je bent gewoon ouder op het moment van selecteren voor de competitie. Dus ben je fysiek verder ontwikkeld, dus heb je meer kans op het veld. Je wordt op je 9e geselecteerd, krijgt meer coaching en training dan de anderen, en voilà, je wordt nog sterker. Zo vervult de verwachting zich vanzelf dat je beter zou zijn dan de anderen.Juist bij degenen die succesvol zijn, is het het meest waarschijnlijk dat ze die speciale kansen krijgen die tot nog meer succes leiden.

Een eerste conclusie (en er gaat een tweede blog volgen want ik ben nu pas bij pagina 40 met schrijven) is dus: We hebben te veel ontzag voor degenen die slagen en we doen veel te geringschattend over degenen die falen.

Natuurlijk heb ik gedacht aan de mogelijkheid dat Gladwell dit allemaal onderzocht en beschreven heeft uit pure frustratie over zijn eigen mislukkingen of kansarmheid. Als dat al zo is, heeft 'ie dát in mijn optiek in elk geval op een succesvolle manier gedaan.

Afbeelding: deze keuze blijkt volgens dit boek op z'n hoogst een kwetsbaar stenen varkentje...

*"wat ze bereikt hebben" - om toch maar iets van een omschrijving te geven: dat gaat in de genoemde illustraties over beroemdheid, status, overwinning, geld, top-10 noteringen... 

Buitenboek

de omgeving verwelkomt mij

in: de waaiende wilg
het gevormde pad
het open grasveld
de boom die hier al jaren staat
de boom die er dit jaar geplant is

roodroze bloemen die zich ook laten zien
"ontmoetingskerk"
"winkel open"
een oud echtpaar dat hun straatje veegt

een dreunende klok
een poortje
een fluitende vogel
weids uitzicht

of een tijdje helemaal niet:
treurigheid. leegte.
schreeuwerige vlaggen.

dan, troost:
schoorstenen in de mist

een voorbij rennende man
een lege speeltuin
een glimlach...

maar bij mensen durf ik maar moeilijk.



Ik schreef dit aanleiding van een 'landschapsmeditatie': een wandeling waarin ik ontdek over mijzelf, de ander, en God. Of zoals in het 'binnenboek' beschreven is:
"Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar."
(uit Romeinen 1, De Nieuwe Bijbelvertaling)