Buitenboek

de omgeving verwelkomt mij

in: de waaiende wilg
het gevormde pad
het open grasveld
de boom die hier al jaren staat
de boom die er dit jaar geplant is

roodroze bloemen die zich ook laten zien
"ontmoetingskerk"
"winkel open"
een oud echtpaar dat hun straatje veegt

een dreunende klok
een poortje
een fluitende vogel
weids uitzicht

of een tijdje helemaal niet:
treurigheid. leegte.
schreeuwerige vlaggen.

dan, troost:
schoorstenen in de mist

een voorbij rennende man
een lege speeltuin
een glimlach...

maar bij mensen durf ik maar moeilijk.



Ik schreef dit aanleiding van een 'landschapsmeditatie': een wandeling waarin ik ontdek over mijzelf, de ander, en God. Of zoals in het 'binnenboek' beschreven is:
"Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar."
(uit Romeinen 1, De Nieuwe Bijbelvertaling)